ମୋ ଜନ୍ମଭୂମି - ଡଃ ପଦ୍ମ ଲୋଚନ ରାଉତ , ମାଲକାନଗିରି

   ::  ମୋ ଜନମ ଭୂଇଁ ::

ଯେଉଁ ଦେଶରେ ମୁଁ ଲଭିଛି ଜନମ 

  ଯାହାର ପାଣି ପବନ ପିଇ 

ଯାହାର କୋଳେ ବଢୁଛି ସକଳେ 

  ସେଇ ତ ମୋର ଜନମ ଭୂଇଁ   l  

ତା'ରି ବଣ କାନ୍ତାରରେ ବୁଲି 

  ଖାଇଅଛି କେତେ ମଧୁର କୋଳି 

ତା'ରି ବର ଓହଳରେ ମୁହିଁ 

   ଖେଳିଅଛି କେତେ ନିଈତି ଦୋଳି l

ତା'ରି ନଦ ନଦୀ ଝରଣା କୂଅରୁ 

  ପିଇଅଛି ମୁହିଁ ଶୀତଳ ଜଳ 

ତା'ତରୁ ଲତା ସବୁଜ ବନାନୀ 

  ଦେଇ  ଅଛି କେତେ ମଧୁର ଫଳ  l 

ତା ଟିକି ଗଛରୁ କେତେ ମୁଁ ତୋଳିଛି 

  ରଙ୍ଗ ବେରଙ୍ଗର ବିବିଧ ଫୁଲ 

ତା ବାଲି ଧୂଳି ଦେହରେ ବୋଳି ମୁଁ 

  ପାଇଅଛି କେତେ ଅମୂଲ ମୂଲ  l 

ତା 'ରି କଣ୍ଠ ରୁ ପ୍ରଭାତୁ ଶୁଣିଛି 

  ବିହଙ୍ଗର କେତେ ମଧୁର ଗୀତ 

ସହିଅଛି କେତେ ବରଷା ଖରା ମୁଁ 

  ହୋଇ ନାହିଁ ଶେଷ କାକର ଶୀତ  l 

ନଦ ନଦୀ ବଣ ପାହାଡ଼ ଝରଣା 

   ସବୁ ତ ମୋର ପରାଣ ମିତ 

ଗାଇଅଛି କେତେ ହରଷରେ ମିଶି 

  ଜନମ ଭୂଇଁର ବନ୍ଦନା ଗୀତ  l 

ଜନମ ଭୂଇଁ ମୋ ପରାଣ ଠୁଁ ବଡ଼ 

  ମଧୁର ତାର ମୁଖର ଭାଷା 

ଜୀବନ ଦେବି ମୁଁ ତାରି ସେବାରେ 

   କରିଅଛି ମୁହିଁ ନିରତେ ଆଶା  l 

ସାଗର ଯାହାର ଧୋଉଛି ଚରଣ 

  ହିମାଳୟ ଯାର ଶିରେ ମୁକୁଟ 

ମୋ ଜନମ ଭୂଇଁ ଭାରତ ଜନନୀ 

    ଜଗତରେ ଅଟେ ସବୁଠୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ  l

ଗଙ୍ଗା ଗୋଦାବରୀ ନର୍ମଦା କାବେରୀ 

   ହିମାଳୟ ଠାରୁ କନ୍ୟା କୁମାରୀ 

ଓଡ଼ିଆ- ହିନ୍ଦୀ -ତାମିଲ- ବଙ୍ଗଳା 

      ଭାଇ ଭଉଣୀ ତ ସର୍ବେ ଆମରି l

କେତେ ଭାଷା ଭାଷୀ ଜନ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ 

   ସକଳେ ଆମରି ଭଉଣୀ ଭାଇ 

ଏକତା  ଆମର ତିରଙ୍ଗା ପତାକା 

   ଜନ -ଗଣ- ମନ ସଭିଏଁ ଗାଇ   l 

ଜନମି ଭାରତେ ନିଜକୁ ମଣୁଛି 

   ଶତ ଶତ ବାର ଧନ୍ୟ ମୁହିଁ 

ବୀର ପ୍ରସଵୀନି ଭାରତ ଜନନୀ 

    ପ୍ରଣାମ କରେ ମୁଁ ତା ପାଦ ଛୁଇଁ l 

             ***

## ଡଃ ପଦ୍ମ ଲୋଚନ ରାଉତ 

ଇଂରାଜୀ ଅଧ୍ୟାପକ, 

କାଲିମେଳା, ମାଲକାନଗିରି l