" ବୃକ୍ଷ ମୋର ବନ୍ଧୁ "
================
ବୃକ୍ଷଟିଏ ମଣିଷଠୁ ଅଧିକ ନିଜର ସିଏ
ମଣିଷକୁ ବଂଚିବା ଲାଗି ଅମ୍ଳଜାନ ଦିଏ ||
ବୃକ୍ଷ ଠାରୁ ଭଲ ବନ୍ଧୁ ଜୀବନେ ନାହିଁ
ମଲାପରେ ଵି ସେ ହାତ ଛାଡ଼ଇ ନାହିଁ ||
ଭୋକରେ ଦେଖି ଆମ ଶୁଖିଲା ମୁହଁ
ମା' ପରି ସେ ଦେବ ଫଳ ଆହାର ||
ଟାଣ ଖରାରେ ଆମ ଖଟଣି ଦେଖି
ତାର ପଣତରେ ଦେବ ଝାଳ ପୋଛି ||
କ୍ଲାନ୍ତ ହୋଇ ଯେବେ ଆସୁଥିବୁ ବାଟେ
କୋଳେଇ ନେଇ ବସାଇବ ତା' ପାଖେ ||
ଦୁଃଖରେ ଥିବୁ ମର୍ମାହତ ଦେଖି ମରୁଡି
ସହି ନ ପାରି ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ମନ ନେବ ଜିଣି ||
ଅଦିନିଆ ରୋଗ ଆସି କରିବ ଅସୁସ୍ଥ
ଅଥୟ ହୋଇ ପତ୍ର ଫୁଲେ ବନେଇଵ ଔଷଧ ||
ଚୁଲୀକୁ ନ ଥିବ ଜାଳିବାକୁ ଜାଳ
ନିଜକୁ ରକ୍ତାତ କରି ଦେଇଦେବ ଡାଳ ||
ଶେଷରେ ଦଦରା ଘର ଦେଖି
ମରିଯାଇ ଖୁସିରେ ଦେବ ତା' ଗଣ୍ଡି ||
ସେଥିଲାଗି ଆଜି ଆମେ ଶପଥ ନେବା
ଏମିତି ଅସ୍ଵାର୍ଥ ବନ୍ଧୁ ଅନେକ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ||
============*********===========
ପ୍ରଜ୍ଞାଲିନ ସାହୁ
ଜଗତସିଂହପୁର
No comments:
Post a Comment